Banalna powtarzalność.

Dziesiąty… dwudziesty… setny… rozstanie i wcale mi nie żal bo przecież jestem, byłam, zabawką przez chwilę. To dla niej.  Ta powtarzalność obrazów rodzi we mnie postanowienie by z tym skończyć. – To chore… myślę zbyt często o sobie. Wyćwiczone ciało. Wyćwiczone serce. Wyćwiczona ja. Jestem wyjątkowa, więc z łatwością numer na liście może przeskoczyć o kolejne oczka, kolejne, kolejne. Jak banalna jest wyjątkowość. Jak nudna, jak przewidywalna.  Na czerwonym dywanie stają aktorki. Jedna w drugą piękniejsza i w sukni piękniejszej a gdzieś niedaleko w małym mieszkaniu siedzi sprzątaczka sobie nad czymś co lubi robić i całe to wyginanie, naginanie, puszenie się świata, nie robi na niej żadnego wrażenia bo – „-naprawili odkurzacz, się wypierze dywan, potem go zwiną zapakują i spokój będzie na jakiś czas.”  Patrzę jak człowiek bierze kulę, patrzy, kalkuluje, rzuca i zbija maszynowo poustawiane kręgle. Bezwolna, bezmyślna kula nie ma tu najmniejszego znaczenia ale przecież bez niej nic by się nie stało. Facet by się dziwnie wyginał ale od tego nic by się nie stało więc jednak kula ma znaczenie. Przyszedł z nagrodą. Statuetką taką. Bardzo świecącą bo polerowany tombak ładnie wygląda. Przyszedł i usiadł.- dawno mnie nie było, mamo… ano dawno. –znalazłeś już to co szukałeś ?... zrobię ci jajecznicę , pewnie głodny jesteś . Kakao ci też zrobię… najesz się nim pójdziesz.- kotka nasza gdzieś zginęła. Długo była ale przestała wracać. Albo ma nowy dom albo… a moje psy kolejny raz zabiły kota, kotkę może.  Przecież nie patrzyłam. Ogrodnik opowiedział. Nie ma pomysłu jak je tego oduczyć a jemu już żal i mi trochę żal chociaż kota nie widziałam i nie musiałam robić nic by wszystko wróciło do normy. -Trzeba by psychologa psiego… słychać było z telewizora. Powtarzam po swojemu bo nazwa trudna jakaś była. Chciał a bym powiedzieć komuś w końcu prawdę, pomilczeć w końcu. Muszę czekać. Jeszcze trochę poczekać. Może bloga założę. W końcu pasuję do towarzystwa. Byłam prostytutką , mogę do tego,  wrócić. Tylko po co. Dziś nie będzie herbaty, nie będzie kawy, nie będzie mnie. Ja dzisiaj idę na długi spacer. Obiecałam sobie i słowa dotrzymam bo przecież każdy, nawet najgorszy, robi coś co jest dobre, słuszne, nawet jeśli kontrowersyjne. Ja staram się dotrzymywać obietnic chociaż to takie banalne, powtarzalne, nudne nawet. …