...dla Pozostajacych.

Każdy Twój wyrok przyjmę twardy
Przed mocą Twoją się ukorzę.
Ale chroń mnie Panie od pogardy
Od nienawiści strzeż mnie Boże.

Wszak Tyś jest niezmierzone dobro
Którego nie wyrażą słowa.
Więc mnie od nienawiści obroń
I od pogardy mnie zachowaj.

Co postanowisz, niech się ziści.
Niechaj się wola Twoja stanie,
Ale zbaw mnie od nienawiści
Ocal mnie od pogardy, Panie.

Pozwalam sobie, panie Natanielu Tenenbaumie , tekst pana ukraść i zamieścić , bez płacenia bez podziękowania bo pewnie Pan podobnie niczym znajomy mój pan Herbert, pewnie już czas jakiś nie żyje. Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie bo tłumaczyła się nie będę , panu, ni nikomu a sobie jedynie a sobie aż i przed sobą stanę by się obwinić. Tak łatwo, przychodzi złość, tak łatwo przychodzi ocena, tak łatwo pojawia się prawda objawiona, która nią nie jest i nie będzie. Tak łatwo, tak łatwo , tak łatwo, poddaję się emocjom, tak łatwo, tam gdzie dystans, rozwaga, delikatność, cierpliwość, pokora. Tak łatwo oceniam działanie a nie skutek jego. Tak łatwo dostrzegam pragnienie a nie jego zaspokojenie. Tak łatwo skupiam się na pragnieniu a nie na stanie zaspokojenia. Tak wiele ze mnie narkomanki której życie to dążenie do zaspokojenia a zaspokojenie nie jest szczęściem , jest otwarciem kolejnej drogi do zaspokojenia i droga wszak nie ma znaczenia… cel…  i  zdawa się ,że krzywda innych , jest wielką, niepojętą w celu osiąganiu ale to tylko część prawdy a u mnie czasem prawda cała. Czynienie sobie krzywdy w drodze do celu, który jest tylko świadomym etapem kolejnym…  Uleczyłeś mnie Panie od obowiązku, od poczucia bycia gorszą od poczucia zmarnowania czasu. Uleczyłeś, jak śpiewa cudownie dziecięco w :”powietrzem moim” -nieznana mi dziewczyna, uleczyłeś :”chociaż Cię o to nie prosiłam”. Tak , Panie Boże sobie siedzimy na dachu świata w domu z białymi poduchami z którego wszystko widać i nic nie widać i dziękuję Ci Pan Boże , że od obowiązku mnie uleczyłeś … wobec siebie, wobec ludzi… i gdybym tak zdążyła kolorem przelać to na papier, będzie miło, miło dla pozostających.