Prywatnie.

„ -Masz piękny dom, piękny ogród, piękne psy, piękne”- piękne słowa na pożegnanie. Kolejny raz i kolejny aż pojawiło się podejrzenie, że coś ze mną jest nie tak ale to nie znaczy ,że coś w tym zmienię, że to coś ulegnie poprawie, utemperowaniu zamalowaniu czy też, cholera wie czemu. Nie, tak , zostanie. Świadomość popełniania błędu budzi potrzebę jego naprawienia ale we mnie rodzi manifestację. Błąd nie dość ,że nie zostanie naprawiony to jeszcze postawie go na piedestale i będę  hołubiła niczym …nie wiem niczym co. Co to znaczy, zapytać by mądrej , najlepiej tej pamiętanej z nogami, dzięki którym powstało we mnie tyle problemów natury emocjonalnej ,że legion samobójców chciał mnie przygarnąć jako jedyną zdolną by straceńca powstrzymać. Na tych cudownych nogach zwieńczonych banalnie , chodakami lekarskimi , co przydawało im i przydaje do dziś w mojej pamięci, zbudowałam  wielką, ogromną postać , której nie powstydził by się żaden film opowiadający podobne historie. Relacja, pacjentka- lekarka… wyleciało mi z głowy jak ma na imię, bo na pewno jeszcze ma ale jak miała na imię, jak. Święty Antoni, święty Antoni, jak miała na imię moja pierwsza dłuższa miłość, a może pierwsza była ta dzięki której popełniłam samobójstwo ? Tej jednak nie bardzo pamiętam albo pamiętam mniej dlatego ,że rozgrywała się w mojej głowie i kilku mailach. To imię też pamiętam. Teresa. Spotkałam ją po latach i nie chciałam poznawać ucieszyłam się ,że znajomość skończyła się próbą samobójczą a nie zbudowaniem trwałych relacji bo jakie mogły być relacje gdy chcę się odwracać i odwraca się wzrok na widok ukochanej. Bez wątpienia to było złudzenie miłości  albo co można też podejrzewać ekranizacja miłości wyśnionej. To nawet prawdopodobne. Potem zaczyna się historia nowożytna a ona zaczyna się od…Ilony, przechodzi w Agnieszkę a Agnieszka w …pani Agnieszko, nie to nie jest o pani. Pani nie ma na liście.