Dobrze ,że jesteś.

Posiedźmy razem, bez pośpiechu. Bez słów bez gestów bez szeptów i uśmiechu. Posiedźmy razem z podanymi dłońmi .Kilka razy z nim rozmawiałam i miałam w planie go odwiedzić, raz jeszcze porozmawiać i może raz ostatni się wyspowiadać, tak jak to jest nakazane ale on poszedł do Ciebie i – co ja teraz zrobię, jakie znajdę sobie usprawiedliwienie przed Tobą ? Bywa ,że w natłoku spraw, natłoku zajęć, natłoku spotkań, zapominam jaka byłam i jak wiele zrobiłam przeciw Tobie ale przecież to nie jest rozgrzeszenie. To jest tylko zapomnienie. Obrona przed ciągłym poczuciem winy ale nie , nie generalne sprzątanie.-Pomodliłam się chwilę za niego, tak jak umiem- Wiem ,że wiesz, przecież nie ma rzeczy, której nie wiesz ale chcę to powiedzieć- Pomodliłam się za niego tak jak umiałam a teraz..a teraz może on pomodli się za mnie przed Tobą. Tak sobie myślę, że bardzo wielu ludzi musiało mnie zasłaniać swoja piersią, swoim ciałem, swoim wszystkim przed Tobą by nie dosięgły mnie Twoje smutne oczy na moje życie. Tak bardzo wielu , których przecież nawet nie znam wciąż staje Ci na drodze by a potem możemy posiedzieć bez słów z podanymi sobie dłońmi. Stwórca i stworzenie, naprzeciw siebie. – Wiesz… dobrze ,że jesteś i dobrze ,że są ci którzy mi wciąż pomagają. Dobrze ,że jesteś.