Pragnę pani, nie mniej, niźli pani mnie pragnie.

….gdy otwierałam szufladę , coś piszczało pocierając o coś czego nie widziałam. W jedna stroną doooooooo….w druga ooooooood. Weszłaś. Dokłanie tak  Weszłaś jak gdybyś przyszła po szklankę wody a w dłoni miałaś coś zamknięte schowane przed światem i schowane przede mną. Wypuściłaś to z dłoni otwierając ja i unosząc do nieba  a wtedy zobaczyłam że obie jesteśmy nagie na tarasie domu w którym nie było zamkniętego ani jednego okna a firany szeptały do siebie , szeptały do siebie, szeptały do siebie- to one, to one, to one. Dotknęłam twoich warg swoimi  wargami  i tym samym moje piersi dotknęły twoich piersi a moje nogi zaplotły się na twoich nogach a nasze kwiaty zamknęły się na sobie mieszając smaki zapachy wrażenia, oczekiwania. Pragnienia a ja pragnęłam ciebie a ty bez pragnienia byś do mnie nie przyszła a picie drinka z twoich ust gdy krople palącego napoju spływają autostradą ą po tak gładkich ciałach ,że jak gdyby po lodzie i wielkiej stromiźnie ktoś uciekał…. ale to nie prawda ,że ktoś bo byśmy do siebie nie dopuściły nikogo obcego a tym bardziej nikogo bliskiego by stał się naszym odgrodzeniem , by stał się naszym przerażeniem że ktoś trzeci w nas dwie i się wplącze i zamiesza i wywoła burzę i piorunami niczym doklejonymi kosmykami włosów okryje nasze ramiona...  –pragnę cię cudowna pani kochanko- nie umiem nie pragnąć pani a pani mówiła ,że zimną jest ,że skałą jest ,że niedostępną jest ,że zastygłą jest a moje ciało czuje  jak pani mnie pali a ogień płomienie wywołuje a one palą z wzajemnością i …