Istotą, nie kształt a wartość.

..a on powiedział, że nie da się, niemożliwym jest by człowiek zrozumiał siebie do końca, bez Chrystusa i ileś lat miałam wrażenie, wrażenie wszak a nie wiedzę, że do tego zrozumienia, potrzebna jest wiara a dziś uświadomiłam sobie ,że do tego , wiara nie jest potrzebna, nie jest potrzebna wiara, która upraszcza bo nie wymaga by rozumieć. Znajomość Chrystusa , jego słów, filozofii wiele spraw wyjaśnia, wiele rozwiązuje jednak czasem trafiam na ściany i wtedy mi , wiedza, znajomość Jego , pozwala usiąść i poczekać na czas, na czas wiary lub zrozumienia. Przyzwyczajona jestem i nie jest to nic złego, że większą wartość, przyjemniejszą, ciekawszą , mają kształty z przyzwyczajenia piękne z nauki piękne, z pamiętania piękne a gdy przyszło mi spotkać nieciekawy kształt ale w nim doskonałą istotę, nie umiałam właściwej miary przyłożyć. Nie umiałam przez wiedzę , moja wiedzę ale udało się dzięki mojej głupocie i nieznajomości świata. Nie da się pojąć, po co i dlaczego, skatowano Chrystusa i stał się niemal bezkształtną masą do człowieka niepodobną. Nie umiem zrozumieć dlaczego to zrobiłam ale dostrzegam i ufam ,że słusznie iż esencja nie musi mieć, moim zdaniem, pięknego kształtu .Może ale nie jest to konieczne. Dziecko , do dziecka niepodobne jednak urodzone, nie ma w sobie , my nie znajdujemy w nim wartości bo trudno nam od opakowania się uwolnić a jednak wartość jest niezależna od opakowania i niezależna od świata, który może ale nie musi zrozumieć .Wartość, wartość zawarta w każdym istnieniu …wartość… jednaka w tym pięknym, zmaltretowanym i urodzonym a niepodobnym do dziecka. Istotą, nie kształt a wartość.